De laatste tijd heb ik last van vluchtige inspiratie. Het klinkt misschien niet zo ernstig, maar het is ontzettend irritant. Het gaat ongeveer als volgt: ik zie in de tuin een prachtige dieproze bloem. Die bloemt veroorzaakt bij mij allerlei positieve emoties. Noem het energie, blijheid, inspiratie. En dan denk ik: hier ga ik iets mee doen, met die kleur, die intensiteit! Ogenblikkelijk verschijnen prachtige lichtdoorlatende gordijnen, zijdezacht waaiend, vol subtiele prints van lentegroen met intensroze bloemaccenten... Vervolgens loop ik naar binnen, zie de was liggen, prop de oude vaatdoeken en lakens in de kast en hup, alle ideeën zijn gevlogen.
Of ik loop over de markt en zie daar heerlijke groente en fruit liggen. Een geweldig familie diner á la Frederico Fellini inclusief prachtig gedekte tafels en smaakvolle gerechten trekt onmiddellijk aan mijn geestesoog voorbij. We zitten er al, dieprode wijn in glanzend kristal glinstert me toe... Maar op het moment dat ik aan de beurt ben, kies ik toch alleen wat saaie groentes.
Ik ben op zoek gegaan naar een manier om inspiratie vast te houden. Ik googelde wat en belande op honderden inspirerende sites. Direct liet ik me meesleuren door de prachtige plaatjes en verhalen en ideeën stroomden als een waterval naar binnen. Maar zodra ik de PC uitzette kwam de kater. Alles vervloog direct.
Na al dit onderzoek heb ik de volgende conclusie getrokken: er is een overkill aan inspiratiebronnen. Daar zit het probleem. Ik ben zo vreselijk geïnspireerd geraakt dat ik er geen kant meer mee op kan. Het vervliegt omdat de emmer te vol zit. Ik hoef niet alle inspiratie om te zetten in paradijselijke resultaten. De inspiratie op zich is ook lekker. En nu ga ik de ramen zemen.
Posts
