vrijdag 18 maart 2011

BIJLO STEEKT ZIJN HELPENDE HAND UIT NAAR DE LICHTVERSLAAFDEN


Op vrijdagavond 1 april 2011 vindt er in het Beauforthuis te Austerlitz een unieke benefiet plaats ten behoeve van de ziende medemens. Organisator en cabaretier Vincent Bijlo: “Het is geen grap, al zou je dat denken, op 1 april. Nee, ik ben bloedserieus. Het wordt tijd, vond ik, en met mij medeblinde en medepianist Bert Louissen, de ziende medemens eens een hart onder de riem te steken. Zienden zijn in onze samenleving een vergeten groep die tussen wal en schip dreigt te vallen. Dat mag natuurlijk niet gebeuren. Ze horen, dat is algemeen bekend, stukken minder goed dan wij blinden. Ze ruiken slechter, zijn het brailleschrift niet machtig, kortom, ze zijn voortdurend in het licht aan het tasten. Het wordt tijd voor actie.”
Naast Vincent en Bert zullen ook enkele zienden tijdens de benefiet het podium betreden. Vincent: “Ik heb daar echt een hele diepe bewondering voor. Petje af, dat ze dat durven. Ik vind het soms als blinde al moeilijk, kan je nagaan hoe het voor die mensen moet zijn. Tijdens de repetities heb ik nog meer respect voor ze gekregen dan ik al had, en dat was al heel veel. Neem nou danseres Judith van den Hul. Zij gaat, en dat is echt waanzinnig, een stokdans doen. Stokdansen is een variant van buikdansen, met, het woord zegt het al, een stok. En Judith, waar ze de moed vandaan haalt, ik weet het niet, gaat die stokdans doen met een… blindenstok!”
Ook zangeres Mariska Reijmerink zal van de partij zijn. Vincent: “Zij is absoluut de mooiste ziende zangeres die ik ken. Haar stem vergeet je, als je hem eenmaal hebt gehoord, nooit meer. Er zit zoveel concentratie in, zoveel gevoel en warmte, echt, heel knap voor een ziende. En we hebben natuurlijk meesterdrummer Frans Meijer. Een zeer ritmische ziende, een van de weinigen mag ik wel zeggen. Hij drumt al zo’n 40 jaar. Hij heeft grote zienden als Bonnie St. Claire en Peter Koelewijn begeleid. Ik ga met hem op twee drumstellen een drumbattle doen. Ik hoop maar niet dat Frans er doof van wordt, dat zou helemaal veel van het goede zijn, ziend en ook nog eens doof.”
De opbrengst van de benefiet, die live te zien zal zijn op Net6, zal geheel ten goede komen aan een ziendenschool in Hillegom. Vincent: “Hillegom is op ziendengebied nog een zeer onderontwikkeld gebied. Het dorp schreeuwt om speciaal onderwijs voor de zienden. We zijn nu bezig met het opzetten van een school waar ze braille kunnen leren lezen en schrijven, van hun lichtverslaving kunnen afkomen en de trauma’s die ze hebben opgelopen van het constante bombardement aan beelden kunnen verwerken.
Er is nog veel te doen, maar de ziende is het waard, want de ziende, en dat vergeten we nog wel eens, is ook een mens.”

donderdag 17 maart 2011

kansberekening




Een kans van één op de miljoen en een kans van één op twintigduizend.
Dat zijn de getallen die de media verkondigen wanneer zij ons informeren over de kans op een kernramp.

Op de middelbare school had ik grote moeite met wiskunde en alles wat naar getallen riekte vermeed ik als de pest. Kansberekeningen? Veel te theoretisch, die formules en cijfers. Maar soms zijn die formules helemaal niet nodig. Dan overtreft de werkelijkheid alle theorie.

In maart 2009 waren er wereldwijd 436 kerncentrales in gebruik, waarvan 197 in Europa. Even rondneuzen op internet leert dat zich sinds 1979 tot nu, wereldwijd 10 ernstige nucleaire rampen hebben voltrokken. Dat is gemiddeld een ramp per 3,2 jaar. Aan verdere berekeningen waag ik me niet, ik wil het niet weten, doe geen oog meer dicht.

Iets anders weet ik wel: géén kernenergie! We zijn niet in staat kernenergie en vooral het afval voldoende te beheersen, die krachten zijn te groot voor ons en veel te destructief. Het leven is te waardevol om deze risico's te accepteren.

Op dit moment loopt er bijna 7 miljard mensen op aarde rond. Ik weet zeker dat er een paar slimmeriken te vinden zijn die fantastische, bruikbare alternatieven voor energie opwekking kunnen bedenken. Sterker nog: ik acht de kans minstens één op tien miljoen dat er veel betere oplossingen zijn. En dat noem ik een Grote Kans!

zaterdag 12 maart 2011

Senior


Sinds ik gisteren een beslissende handtekening onder het versbehaalde diploma zette, ben ik senior. Met leeftijd heeft dat niets te maken, ik ben en blijf zo jong als ik er uit zie. Het heeft wel te maken met de adviezen die ik geef, die bevinden zich vanaf heden op uiterst strategisch niveau.

Nu ken ik wel wat mensen die een gedegen strategisch advies kunnen gebruiken. Een heleboel mensen zelfs. Alleen het vreemde is: degene die het hardst een advies kan gebruiken, vraagt er meestal niet om.

Ik zou natuurlijk ongevraagde adviezen kunnen uitbrengen. Of opdringerig strategisch kunnen adviseren. Of gaan advisieleuren. In theorie is alles mogelijk.

Ik kies een andere route. Vanaf heden ben ik mijn eigen uiterst strategisch adviseur. Is dat niet luxe? Eens kijken of de uitgebrachte adviezen ter harte worden genomen.