Memories

Amsterdam, 1988: Oud-West was nog lang geen Goud West en de meeste huizen waren flink verwaarloosd. Ik woonde ergens in de Kanaalstraat op 5 hoog. In principe kon dat niet, want de huizen telden vier verdiepingen. Daar boven bevond zich een kale, ongeisloleerde zolder vol houten berghokken. Toch woonde ik, samen met hordes muizen, op de vijfde.

Op de vierde woonde mejuffrouw Janssen. Om haar avondjes uit en haar sherry te kunnen betalen, had zij haar berghok tot kamer verbouwd. Er was een keukenblokje geplaatst, er hing een boiler van 5 liter boven de gootsteen en je kon op een tweepitter koken op gas uit een fles. Afzuigkappen waren in die dagen nog niet in deze buurt doorgedrongen.

Aan het trappenhuis kwam geen eind, en alleen de mensen die me echt wilden zien, ondernamen de lange tocht naar boven. Bovendien was er de kwestie van het toilet: ik had er geen. Wanneer de nood aan de man was, griste ik de sleutel van het haakje, rende de trap af, deed de met twee sloten beveiligde deur van mejuffrouw Janssen open en holde door haar gangetje naar het toilet. Vreemden werden door haar niet op prijs gesteld, dus wanneer ik bezoek had, ging ik mee naar het toilet. Vooral 's nachts was het een heisa.

Een douche zat er in het hele huis niet, dus waste ik me in een afwasteiltje met water uit de 5 liter boiler. Of elders als dat zo uitkwam.
Ik heb het allemaal niet als vervelend ervaren, het was zoals het was.

Deze kerst vieren we met z'n twaalven. Terwijl ik mij helemaal in mijn fijne keuken uitleef, zie ik mezelf ineens weer in dat piepkeukentje staan, precies op het moment dat ik een tartaarje in het tosti ijzer 'bak'. Oud Best... Mejuffrouw Janssen is vast niet meer.

Fijne kerst!!!!