Cursus

Het ging de laatste tijd zo verschrikkelijk goed dat het hoog tijd werd voor een bij- of nascholingscursus. Om mezelf naar een scholing te hijsen, kost altijd wat geld en moeite, vandaar. Uiteindelijk vond ik deze:

'Tip jezelf in een dip'
en bewijs jezelf en anderen een grote dienst

De eerste lesdag was loodzwaar. Het hele lokaal stroomde vol blije, selfmade, positieve mensen die zichzelf al lang als Merk hebben gepositioneerd en daar nog van genieten ook. De energie spatte er van af. De docent, Sjoerd S. was daarentegen erg zwaar op de hand, op het depressieve af. Maar voor hij zijn leerlingen met minimale inspanning van zijn kant wat tot bedaren kreeg, was de gehele ochtend al voorbij.

De gretigheid waarmee wij ons die middag na de karige lunch op de lesstof stortten, kon zijn goedkeuring niet wegdragen. Hij hield ons direct een spiegel voor en dat bleek een echte eyeopener: gretigheid kan negatief zijn! Sjoerd S: 'De basis voor de huidige crisis, de onverzadigbare honger naar meer, het Grote Graaien, dat is wat jullie op deze manier continu voeden.' Het lachen begon al lichtjes te vergaan. Hij maande ons tot achterover hangen en dwong zijn gehele klas daarmee direct uit de comfortzone. Het ergste was nog wel dat NIEMAND een elevatorpitch van één minuut over zichzelf mocht houden. Anoniem en merkloos ongepositioneerd afwachten, het ongemakkelijk op stoelen schuiven was daarmee wel begonnen.

De tweede lesdag ging over 'Wat doe jij de ander aan?' Het besef dat blijheid, energie en persoonlijk succes veel jaloezie oproept, was nieuw. Toen dat besef goed doordrong, stond de groep open voor ons eerste Anonieme Afzeikmoment. Behoorlijk beteuterd maar gelouterd kwamen we die tweede lesdag uit. Het bekende lagere toontje werd nu door iedereen gemakkelijk gezongen, we gingen goed achteruit.

Inmiddels zit ik tegen de examens aan te hikken. Sjoerd S. vindt dat ok. 'Hoe dieper de dip' zegt hij, 'des te minder reden tot teleurstellingen'.

Als ik zak, ben ik geslaagd.