Voorwaarts Mars

Sinds juli kan iedereen zich opgeven voor een reis naar mars. Eén week voor het verstrijken van de deadline hebben al bijna 165.000 mensen zich kandidaat gesteld. Uiteindelijk zullen in 2023 vier personen het luchtruim kiezen. De kosten van deze reis worden geschat op zo'n 60 miljard dollar.

Waarom melden mensen zich aan? Nemen ze de uitdrukking 'voorwaarts mars' soms te letterlijk?
Om een antwoord te vinden probeer ik het evenement in het licht van de menselijke ontwikkeling te zien.

We bevinden ons ergens in de prehistorie. Het is vroeg en nog nevelig, maar de lokale dorpsnerd, een onbegrijpelijke man die altijd in de weer is met het op ingenieuze wijze aan elkaar binden van takken en twijgen, staat al midden op het dorpsplein en roept tegen iedereen die het horen wil:
'Dorpsgenoten, we hebben nu al twaalf mensen in een bootje naar de overkant van de rivier gekregen. Ok, sommigen verzopen, maar nu zoek ik voor mijn allernieuwste geweldige superboot vier mensen die zó ver weg varen dat ze allemaal zonder twijfel dood gaan. Wie wil?'
Hoeveel dorpsbewoners zouden springen en dringen om op zijn rieten platbodem te stappen?

Terug naar het heden. Een risicootje kan evolutionair gezien natuurlijk best, er is daardoor aardig wat bereikt. Maar de vliegmaatschappij die adverteert en mensen werft om parachuteloos een dodelijke sprong vanaf negen kilometer hoogte te maken 'omdat het zo'n geweldige ervaring is' krijgt waarschijnlijk een proces aan z'n broek. Sterker nog, zonder gordel in de auto zitten is al strafbaar.

Binnnenkort wandel ik naar Grollo. Bent u daar al eens geweest? Het schijnt er heel mooi te zijn, betaalbaar bovendien. Je ziet er geen mens. Als ik het zat ben loop ik terug en onderweg eet ik een mars. Er mogen drie anderen mee. Aanmelden kan nog een week.