Handel

Als goed belegger weet ik het wel: je moet de juiste marktaandelen scoren. De zaterdagochtend is bij uitstek geschikt om de gunstigste te verwerven: húp de fiets op voor de juiste koers.

Er is een viskraam die goddelijke vis verkoopt. Zo goed en lekker vind je ze elders niet gauw, dus sla ik stevig in: mooie rode mul en een heerlijke haring. Achter het net vissen doen we niet aan, het is direct scoren en cashen. Verderop staat de kaasman, de vaste stek voor uw betere boterhambeleggingen. Ik ga voor safe en neem de beproefde belegen.

In de verte loopt een vage kennis maar met een omtrekkende beweging vermijd ik een obligatoir gesprek: die obligaties leveren op termijn nooit voldoende winst.

Als bonus lonken de verleidelijke bloemen, emmers vol, schitterend qua kleur. Een paar oogverblindende asters trekken me over de streep, investeren in een goed humeur betaalt zich altijd terug.

Groente en fruit zijn de juiste korte termijn investeringen, die gaan short, maar zijn strategisch zeer handig. Niet te veel, wel regelmatig doen en natuurlijk de beste kiezen, dat is de truck.

Tevreden keer ik met een mandje vol variatie huiswaarts en maak een dikke boterham. De betere beleggingen geven veel plezier. Leer mij de markt kennen!

Hoop

'Ik word brandweerman, nee, maanreiziger en dan, in de ultieme spacebattle, versla ik alle vijanden!'
Kinderen en hun fantasie, schattig he? Dat onwankelbare geloof in de maakbare wereld. Grenzen tussen fantasie en realiteit die ongedefinieerd en vaag zijn, ruimte latend voor 'alles is mogelijk'.

Helaas, voor je 't weet zitten ze achter een pc bij een internationale logistieke organisatie ritten te plannen om kartonnen verpakkingsmaterialen tijdig in Wit-Rusland te krijgen of keurig achter een loket bij de gemeente paspoorten en rijbewijzen uit te geven. In de broodtrommel 4 kadetjes met kaas en dieetmargarine, en op vrijdagmiddag de borrel met collega's 'om het gezellig te houden'.

Eerlijk gezegd is het erg gemakkelijk om als volwassene het verkeerde voorbeeld aan je kinderen te geven, dé garantie dat ook zij hun geloof in Mogelijkheden zullen verliezen. Ook ik ben jaren naar het meest grijze kantoor gereden om daar dingen te doen die, wanneer ik er thuis over vertelde, mijn kinderen noodzaakte zich hardop gruwelend af te vragen hoe je daar nou je leven aan kunt wijden.

Het lijkt wel of het verdomme met het voortschrijden der jaren vanzelf gaat, die hersenkrimp, dat verlies van ruimtelijk denken. Maar is het wel zo vanzelfsprekend? Misschien niet. Daarom heb ik een stage geregeld, een stage in Mogelijkheidsdenken. Ik volg hem bij een frischagrijnige puber vol wilde ideeën.

Hij denkt dat er nog hoop is.

Doorgezakt.

Op 16 augustus om 3.14 uur zakten mijn logees met luid gekraak dwars door het bed. De zorgvuldig in orde gemaakte slaapkamer was overal op voorbereid, maar terwijl de jaren voortschreden, was het bed te oud geworden en compleet vergaan. Hoe kon ik het weten?

10 jaar geleden kocht ik in de kringloopwinkel een grappig ouderwets bed. Ik schilderde het in frisse kleuren en bracht er heel wat uren in door. Mijn bed en ik, we kregen snel een fijne band. Tot vorige week, toen bracht ik de brokstukken naar de recycling die overigens pal naast de kringloop ligt.

Zo startte in diverse kringloopwinkels een nieuwe queeste naar HET bed. Simpel, oud en mét een plankje voor boeken en zooi. En vooral: zonder nachtkastjes! Ik vond het niet. Zelfs op marktplaats stond niet één bed dat mijn oude ook maar enigszins benaderde. Helaas.

Ten einde raad stapte ik vandaag een echte beddenzaak binnen. Lieve help, wat zijn die bedden allemaal lelijk! En duur! Na 5 minuten in totale shock door de zaak rennen, dook plots de verkoper op.
'Lukt het een beetje?' vroeg hij vriendelijk.
'Ik vind helemaal niet wat ik zoek' antwoordde ik.
Nadat ik hem had uitgelegd waarnaar ik zocht, keek hij me diep in de ogen en verkondigde met een zucht dat zoiets hier niet te vinden was.
'Wat vindt u eigenlijk een mooi bed?' vroeg ik.
'Hier?' vroeg hij met een verbaasde uithaal, 'Ik vind ze allemaal lelijk, die bedden interesseren me helemaal niets.'
Ik bedankte hem voor het inspirerende gesprek en vertrok.

Voorlopig bivakkeer ik vrolijk op zolder. Op een matras op de grond, door de grond zakken doe ik 's nachts in ieder geval nooit.