woensdag 24 februari 2010

All round


Met 6 dingen tegelijk bezig zijn is mijn gewoonte. Is dat praktisch? Efficiënt? Prettig? Ik weet het niet, want andere methodes, daar doe ik niet aan. Het werkt, en daar gaat het om.

Hoe andere breinen in elkaar steken weet ik niet, maar ik heb ontdekt dat mijn brein altijd erg actief is. Ook onrustig trouwens. Ik kan niet heel erg lang met één ding bezig blijven, want dan gaan de vaart en de lol er af. Dan loop ik vast. En op dat moment stap ik over op project 2. En daarna over op project 3, 4, 5 enzovoort. Het grappige is dat ergens, wanneer een project even niet de volle aandacht geniet, het toch wel voort sluimert en zich verder ontwikkelt. En daarin schuilt de kracht van deze methode: begin ik weer aan project 1, dan dienen zich nieuwe en frisse inzichten als vanzelfsprekend aan.

Een nadeel is dat de vaart er in moet blijven. Te lang niet bezig zijn met een project betekent een extra inwerkperiode in plaats van direct en efficiënt verdergaan. Maar dat nadeeltje is te verwaarlozen in het licht van de voordelen.
Vandaag rond ik 3 projecten af en dat geeft een heel tevreden gevoel. Misschien moet ik daar eens een projectje van maken, een cursusje in de markt zetten. Efficiënt werken met een onrustig brein. Zou er vraag naar zijn?

vrijdag 19 februari 2010

Word nu rijk!


Van verbazing viel ik bijna van de stoel voor de televisie: was dit reclame? Ik besloot er een klein onderzoekje aan te wagen en inderdaad was er een bijbehorende website: Postal gold. Er stond dat ik ze kon vertrouwen.

De strekking van de reclame en de site is als volgt: al die kilo's overbodige gouden sieraden die u toch maar thuis heeft liggen kunt u gerust en gratis naar ons toesturen. Wij maken vervolgens echt geld naar u over. Klinkt dat niet heel aantrekkelijk? En oja, platina vinden wij ook goed.

'Goh' dacht ik, 'stel dat ik inderdaad kilo's overbodig goud en platina zou willen opsturen' en klikte naar de algemene voorwaarden. Daar leerde ik het volgende: alle edelstenen moet je er eerst uit slopen, want daar doen ze bij Postal gold niets mee. Nou ja, hier en daar een diamantje laten zitten mocht wel, want als pure extra service halen zij het er dan uit. Je krijgt het niet terug, daar kunnen zij niet aan beginnen natuurlijk. En de taxatie? Die doen ze zelf. Dat is zo veel voordeliger dan uitbesteden aan onafhankelijke taxateurs, dus in het voordeel van de klant.

Verderop bij punt 9.4 staat nog een kleine aanwijzing voor de zorg die Postal gold aan de door mij toevertrouwde sieraden besteedt:
'U bent ervan op de hoogte dat Postal Gold het aankoopobject ter bepaling van de aankoopwaarde geheel of gedeeltelijk onherstelbaar moet beschadigen en/of vernielen. Hieraan kunt u geen eisen tot schadevergoeding ontlenen.'

Het was wel jammer dat het reclamefilmpje van de televisie van de website was verwijderd, ik had het graag nog even bekeken. De mensen die zoveel cash voor hun sieraden ontvingen keken er zo gelukkig.

zondag 14 februari 2010

CV - pimp


Hopeloos ouderwets en niet van deze tijd, dat is mijn CV volgens kritische kenners. Ik zoek op internet naar voorbeeld CV's want van je flitsende CV moet je het in de carrièrewereld hebben.
De functionele CV blijkt bij nader onderzoek helemaal hip. Je begint met het vermelden van je persoonlijke mission statement en aansluitend som je al je vaardigheden en prestaties op.
Je persoonlijke mission statement????? Is dat niet eerder iets voor organisaties?

Bijvoorbeeld Easy Jet: 'We geven onze klanten graag veilige, voordelige en rechtstreekse vluchten. We willen op een flink aantal Europese routes een consistent en betrouwbaar product aanbieden tegen aantrekkelijke tarieven voor de zakelijke en vrijetijdsmarkt. Om dit te kunnen bereiken leiden we onze mensen op en streven we naar duurzame relaties met onze leveranciers'.

Nu ik: 'Ik communiceer rechtstreeks en betrouwbaar. Ik ben consistent tegen een aantrekkelijk loon op de zakelijke markt. Om dit te kunnen bereiken heb ik opleidingen gevolgd. Verder onderhoud ik duurzame relaties.'

Of deze van Trigion: Dé toonaangevende partner die veiligheid creëert.

Nu ik: 'Ik ben de toonaangevende partner die veiligheid creëert.'

Tja. Ik denk niet dat ik vandaag nog iets flitsends bedenk. En misschien is juist dat het wel: Duurzaam, betrouwbaar en degelijk. Net als mijn CV.

zaterdag 13 februari 2010

Dossier 'Carnaval'


'Meneer van Vugt, vertelt u eens hoe u er zo bent ingerold?'
'Tja, ik was 19 en werkte wat bij oom in de garage. Daar was zo'n loods achter en daar stonden ze'.
'Wat stonden daar?'
'De wagens. We deden halffabricaten en dan de handel in.'
'Haffabricaten?'
'Inderdaad. We kochten van die ouwe karren en bouwden er een frame of een bak op, waar maar vraag naar was...'
'En die halffabricaten verkocht je dan?'
'Ja. Er zijn altijd hordes clubjes die dat zelf niet kunnen en zo zijn we begonnen.'
'Maar het ging verder dan halffabricaten he?'
Jaja, dat klopt. De laatste jaren werd de vraag steeds groter. We konden het niet meer aan.'
'En toen?'
'Toen gingen we hele wagens opkopen. En weer doorverkopen. De wagens uit Eikelenburg verkochten we aan Brienkneuterdorp en die uit Sjpassemig gingen naar Loerendonck en ga zo maar door.'
'Dus eigenlijk komen er geen nieuwe wagens meer bij?'
'Inderdaad. Nieuwe wagens zie je niet meer. Te duur he? Te veel werk ook. Ik moet alleen goed in de gaten houden dat ze niet twee keer dezelfde wagen krijgen. Maar voorlopig kunnen ze vooruit.'
'Meneer van Vugt, hartelijk dank voor dit vraaggesprek...'
'Graag gedaan. Enneh... Alaaf!!!'

zaterdag 6 februari 2010

De mensen zijn hardleers.


De oude kerel met scootmobiel reed langzaam naderbij. Zaterdagochtend in een grote supermarkt, het was behoorlijk druk, stond ik op mijn beurt voor de kassa te wachten. Drie kleine kinderen en hun papa met krullen in zijn haar stonden voor mij in de rij en legden nietsvemoedend al hun boodschappen op de kassaband. Het was al met al een gemoedelijk tafereeltje en er was geen enkele aanwijzing dat een wrede verstoring op handen was. Schijn bedriegt, gevaar was in aantocht, per scootmobiel nog wel. Zacht maar dringend werd ik van achter aangereden.
'Als je die kar nou effe naar voren zet ken ik er tenminste door!' riep de bestuurder. Hij had het niet eens tegen mij maar tegen de krullenbol vóór mij, de man die net zo schattig zijn vrouw had laten uitslapen.
'Omdat u het zo vriendelijk vraagt..' antwoordde de papa. Hij wurmde kar en kinderen met moeite wat verder de rij in. Het viel beslist niet mee.

Ik kon het niet laten, ik was per slot van rekening aangereden. 'Meneer, als u het voortaan wat vriendelijker vraagt, dan gaan mensen met meer plezier voor u aan de kant.'
'De mensen moeten zelf zien dat ik eraan kom!' brulde hij en schoot plankgas richting volgende rij.

En daarom schrijf ik dit stukje. Opdat u het voortaan ook weet. We moeten allemaal zelf zien dat er een scootmobiel aankomt. En ons dan vlug uit de voeten maken. De mensen in de rij naast mij wisten het ook nog niet. Ook daar heeft hij het er persoonlijk even ingeramd.

vrijdag 5 februari 2010

Vogeltjes, sla en een hond


Vogeltjes, sla en een hond ontdekte ik recent, zijn alle te verkrijgen in de frisévariatie. Nu was ik wel bekend met de vrolijk frisse krulblaadjes van de sla of andijvie en er rinkelde een belletje bij het bichon friséhondje met z'n zachte pluizig witte krulletjesvacht (iedereen heeft er wel ergens één in z'n buurt) maar die vogeltjes, ik had geen idee!

Het gaat natuurlijk om de variatie waar wij mensen zo dol op zijn. Daarom kweken wij spontaan afwijkende vogeltjes en hebben we het ervoor over om uren met de haren van een warrig hondje in de weer te zijn. Dat was bij de oorspronkelijke wolf namelijk niet nodig. En die gekrulde sla: eet gevarieerd wordt door de kwekers soms heel letterlijk opgevat. En ik begrijp dat. Iedereen krijgt vroeg of laat in zijn leven met een frisébehoefte te maken. Alleen is dit tot op heden een nog zwaar onderbelicht psychologisch aspect en nauwelijks onderkend. Maar denkt u op een dag: 'Wat ontbreekt er toch in mijn leven?' dan weet u het nu.

Het punt is duidelijk: de frisémarkt ligt in principe aan mijn voeten. Om te voorzien in de schreeuwend grote en toenemende frisébehoefte heb ik een multifriséset ontwikkeld. Het instrumentarium is in staat een tijdelijk frisé-effect te bewerkstelligen. Er gaan dus geen jarenlange experimenteel genetische periodes meer aan vooraf en als u het effect weer zat bent, dan is alles omkeerbaar.

U bent van harte uitgenodigd voor een consultje met bijvoorbeeld uw schoenveters, de auto-antenne of de korenslang van oom Henk die altijd maar gestrekt in zijn terrarium ligt. Materiaal en kleur is niet van belang. Gordijnen, zijden stropdassen of het hekwerk in uw voortuin, het maakt werkelijk niet uit. Vanaf heden maak ik alles voor een prikje frisé.

woensdag 3 februari 2010

Iets vinden


Je hoeft niet ver te zoeken om te ontdekken dat Nederlanders graag hun mening geven. Sterker nog: ze vinden overal wel iets van. Ook als iets niet gewaardeerd wordt, heeft de Nederlander rijkelijk beschikking over uitdrukkingen die hem helpen zijn mening te ventileren. Maar het begint met de interesse in een onderwerp. En daar zit het rare dus.

Het werkwoord 'aanvinden' wordt namelijk steeds gebruikt in negatieve zin. 'Vind je er wel iets aan?' bijvoorbeeld, suggereert al dat de vraagsteller er van uit gaat dat betrokkene het niet leuk vindt.
Dat wordt helemaal duidelijk wanneer het antwoord het veronderstelde bevestigt:
'Inderdaad, ik vind er geen zak/bal/reet/hol/moer/barst/ruk/donder/zier aan.'
Als de betrokkene het wel degelijk naar zijn zin heeft, zal hij hooguit antwoorden:'Ik vind het wel leuk hoor.' Maar waar blijven de zakken/ballen/reten/holen/moeren/barsten/rukken/donders en zieren dan?
Ik pleit voor een consequenter Nederlands taalgebruik.
Vanaf heden vind ik bijvoorbeeld de politiek best een ruk aan.

dinsdag 2 februari 2010

Iets worden


Googelend, browsend en vol gespannen verwachtingen speur ik vacaturesites af. Die ene droombaan moet er zijn, dat voel ik.

Er wordt een 'aquatisch ecoloog' gevraagd. En een 'maxillo faciaal protheist'. Ook wordt er naarstig naar een 'parttime stemmenteller' en een 'zelfstandige uitzetter' gezocht. Wanneer ik bij de 'ervaren gnatholoog' beland zakt mijn optimisme enigszins, dat vak heb ik zelfs nooit bij de beroepentest gezien. En ik weet zeker dat ik die in 1979 adequaat heb ingevuld.

Wat nu? Opteren voor een carrière als functiepuntanalist? Of toch maar telematicamonteur worden? Of toch maar niet? Resoluut sluit ik de PC af. Vandaag ben ik aflsuitconsulent. Morgen weer een dag.

maandag 1 februari 2010

Visjeslatijn


Het is de nieuwe trend in Parijs. Je moet met je voeten in een aquarium zitten. Er dienen dan wel hongerige doktervisjes in rond te zwemmen. Die diertjes zijn namelijk dol op huidschilfers, vieze brokjes van onder de nagel en andere, niet nader te noemen ongeregeldheden. Zij happen sensationeel met hun kleine tandeloze bekjes tot de tenen en de voetzool schoon en fris zijn. Voor de hippe Parisiennes is het duidelijk: waarom zou je nog met een washandje onder de douche gaan staan als reinigen ook makkelijk en voor 35 Euro per 30 minuten kan? Ik geef ze groot gelijk, hoewel ik het toch als gemiste kans zie dat alleen de voeten aan bod komen.

Binnenkort open ik daarom zelf een 'watercliniqueje'. Deze exelleert in de behandeling en reiniging van exclusieve mensenhuiden. Natuurlijk speelt het kleine en altijd hongerige doktervisje een rol, maar dat is slechts een miniscuul onderdeeltje van de totale behandeling. Onder in het water zwemmen naakte lantaarnhaaien voor een sfeervolle verlichting. Het bijhouden of creëren van een perfecte bikinilijn geschiedt door deels afgerichte scheermesjes uit de omgeving van Pieterburen. Wilde dwergsponsjes uit de baai van Halong wrijven speels over ruggen en schouders, daarbij hulpvaardig en bekwaam geassisteerd door de Afrikaanse rugzwemmer. De chocoladegoerami en de citroencichlide zijn verantwoordelijk voor een aangenaam badaroma terwijl de borstelneus doet waar hij goed in is. De Indische algeneter komt op plaatsen waar u zelf nooit komt terwijl de papagaaivis een onderhoudend therapeutsich spiegelgesprek over uw eigen leven voert. U geniet onderwijl van een gefrituurde mossel of nipt van een sherrybarbeel. Bij het afscheid wordt u persoonlijk uitgezwaaid door de zoenvis. Reken maar dat u zich als herboren voelt!

Vanaf maart bent u welkom. Badeendjes not allowed.