"Heb jij je corporate story eigenlijk paraat?"
De adviseur richtte zijn zelfverzekerde blik op de man die tegenover hem zat. Het liefst had hij rechtstreeks zijn hersenpan in gekeken om de vraag kracht bij te zetten. De kalende gesprekspartner met rimpels en wallen onder zijn ogen, de man die miljoenen had verdiend en al jaren directeur van deze tent was, keek vermoeid terug.
De adviseur wist het, daarom stelde hij de vraag. Een corporate story moest je als beetje marktspeler wel hebben. En dat zou hij deze directeur snel duidelijk maken.
'Natuurlijk hebben wij een corporate story, wie niet zou ik eerder zeggen. Ieder bedrijf heeft z'n eigen verhaal.'
De directeur sloeg zijn armen over elkaar. 'Maar dat wil nog niet zeggen dat wij dat aan de grote klok gaan hangen!'
De adviseur bleef even stil en dacht na.
'Waarom dan niet? Het kan toch in je voordeel werken?” Iets beters schoot hem niet te binnen.
'Omdat het geen mooi verhaal is. Daarom.'
De adviseur bladerde zijn kladblok door. Hij was gespecialiseerd in coporate reputatiemanagement, had ieder boek erover gelezen en had al heel wat corporate stories geïmplementeerd, maar dit antwoord bracht hem enigszins van zijn stuk.
'Je hebt toch een prachtig bedrijf? Een visie, een missie? Daar hoort toch een verbindend verhaal bij? Een verhaal dat past in de marketingstrategie?'
'Man, lul toch niet. Loze woorden zijn het die je spreekt, je hebt geen benul. Overname na overname, één en al strijd, bonus na bonus. Altijd al zo geweest, al 100 jaar lang. Dus wat wil je horen: een helden-epos? Weet jij hoeveel arbeiders ik in mijn loopbaan heb ontslagen? Weet jij wat de meesten van die arbeiders hebben verdiend? En hoeveel productie wij inmiddels hebben ondergebracht in Bombay en Bangelore? Ken jij de winstmarges die wij draaien? Durf je het dan nog over een missie of een visie te hebben? Durf jij daar een mooi verhaaltje over te schrijven?'
Hij zweeg en het vuur zakte weer uit z'n ogen. In z'n mondhoek was een beetje speeksel blijven plakken.
De adviseur knikte, drukte twee keer op het achterkantje van zijn pen.
'Ik denk dat ik het begrijp. Misschien kan ik beter gaan.' Hij wilde opstaan toen de directeur hem naderbij wenkte.
'Overmorgen wil ik je verhaal zien. Ik wil een speechversie, een blogversie en een versie voor de pers. Loze woorden wil ik, een hele serie. Maak er maar iets van, ik doe niet anders dan er iets van maken. Dat is wat je noemt míjn missie. Voor de aandeelhouders, tegen de concurrentie en voor mijn vrouw. En daar ga jij aan meewerken.'
Posts
