Enge ziekte

Heel eerlijk gezegd: ik lijd er al een tijd aan, maar ik had geen idee. Het viel me gewoon nooit op. Toch knaagde er iets, alsof ik iets over het hoofd zag. En vooral tijdens diepzinnige, goede gesprekken, met mensen die net iets meer durfden zeggen dan de willekeurige buur, knaagde er wat. Als een beurse plek die je alleen opmerkt doordat je er over wrijft.... In ieder geval íets.

Inmiddels weet ik meer, ik zit namelijk vol blinde vlekken. En dat is weliswaar een zeer veelvoorkomende, maar toch een uitermate irritante aandoening. Achteraf is het overigens verklaarbaar dat ik de vlekken niet eerder heb opgemerkt, dat is nu juist één van de belangrijkste symptomen, dat je ze niet ziet. Anderen daarentegen, zien ze des te beter. Dat is het pijnlijke gedeelte van dit verhaal. Camouflage helpt niet. Kop in het zand steken helpt niet. Aan de drank gaan helpt nog minder.

De artsen die ik de laatste tijd geconsulteerd heb, weten er weinig raad mee. De diagnostiek op dit gebied staat vooralsnog in de kinderschoenen. Ook de cosmetische industrie heeft er geen passend antwoord op. En toch weiger ik de hoop op beter worden op te geven.

Er is om te beginnen geld, veel geld voor wetenschappelijk onderzoek nodig. Daartoe richt ik morgen direct een Goed Doel op. Wie collecteren wil, mag zich via de mail aanmelden. Ik reken op uw steun, want ook u zit vol blinde vlekken. Ik zie ze vanaf hier.