Foute verhouding

Vandaag heb ik het empirisch onderzocht, een fenomeen dat mij al jaren dwarszit. Hier volgt de bevinding:

In de Elsevier van 6 november staan maar liefst 141 mannen afgebeeld en 26 vrouwen. En in een willekeurige krant, de Stentor van 11 november, 71 mannen en 24 vrouwen. Je hoeft er verder geen statistische berekeningen op los te laten om te zien dat de verhouding behoorlijk zoek is. En dat vind ik een heel trieste constatering.

Moet ik nu de barricades op? Me aansluiten bij de derde golf feministen? Honderden vermoeiende discussies lopen voeren? Al die heren door middel van tegengas voeden in hun overtuiging van belangrijkheid? Ik word al moe als ik er aan denk.

Ik heb een ander idee. Iets in onze taal klopt namelijk helemaal niet, en dat verklaart een hoop. Ik bedoel het werkwoord 'zijn'. Als we al met de paplepel ingegoten krijgen dat 'wij zijn' (terwijl 'zijn' een mannelijk bezittelijk voornaamwoord is), vind ik het niet gek dat de hele samenleving doordrenkt is van mannelijk gevoel van superioriteit. Daarom dames, stel ik voor dat wij voortaan ons taalgebruik aanpassen. Wij 'zijn' helemaal niet, wij zijen voortaan. En niet zo'n beetje ook!