Eten wij binnenkort uit prullenbakken? Staat ons huis binnenkort te koop? Of vul ik een rugzak en vlucht ik de wijde wereld in? Zit er überhaupt wel iets eetbaars in prullenbakken? Met deze en soortgelijke vraagstukken hou ik mij de laatste tijd intensief bezig, bij voorkeur 's nachts. Want hoewel de economie voorzichtig aan herstel begint, is mijn persoonlijke crisis net gestart.
Nog anderhalve maand ben ik onder de pannen met werk. Echt werk met een maandelijks salaris, veel collega's en een mobiele telefoon. Heel prettig om een identiteit aan op te hangen enzo. Maar dat houdt vanwege een reorganisatie op. Voor mij betekent het dat er aan de zekerheden een eind komt en dat veroorzaakt een persoonlijke aardschok.
Het gekke is dat ik in de eerste instantie dacht dat het wel mee zou vallen. Weggaan en opnieuw beginnen, dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Het is me tot nog toe altijd gelukt werk te vinden en bovendien is dit de kans bij uitstek om voor mezelf te beginnen. Eindelijk een eigen bedrijf starten, het zou een 'dream come true' moeten zijn, maar waarom voelt het dan niet zo?
Verscheurd door twijfel, hoop en angst ploeg ik me door de laatste weken heen. Het Grote Afscheidnemen is begonnen. Ik ruim mappen op, gooi documenten weg en sluit projecten af. Ik moet nog wennen aan 'nee' zeggen tegen nieuwe verzoeken, nieuwe opdrachten. En tegen beter weten in blijf ik contactpersonen toevoegen aan het adressenbestand in m'n mobiele telefoon, hoewel ik hem bijna moet inleveren.
Tijdens deze laatste stuiptrekkingen wordt het me pijnlijk duidelijk dat de rede het niet altijd wint. Vandaag ben ik verdrietig en leeg. Raar, want dat gevoel ken ik eigenlijk niet. Waar zijn de ideeën gebleven? De wilde plannen? Hoe hard ik ook zoek, de altijd aanwezige rare hersenkronkels zijn verdwenen. Op de plaats waar het normaal gesproken bruist, bevindt zich een groot, zwart gat en dat vind ik doodeng.
Uiteindelijk zal het wel weer louterend zijn, dit hele proces. Ik ken mezelf een beetje. Maar toch. Voorlopig moet ik er dwars doorheen. Daarom ga ik zo meteen eens wat prullenbakken in de buurt controleren. Eens kijken wat de crisispot zoal schaft.
Posts
Ik ben in de jaren tachtig maar liefst drie keer wegbezuinigd en zelfs met mij is het daarna goed gekomen, dus met jou komt het helemáál weer goed. Getalenteerde mensen komen namelijk altijd aan de bak, ook al duurt het soms even.
BeantwoordenVerwijderenDank, dank! Het is fijn om dat van een ervaringsdeskundige te horen. Gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenLaat al die contacten weten dat je werk zoekt! Als ze je kennen en ze hebben plek dan nemen ze je meteen aan. Dat is tenminste wat ik zou doen. Ik heb ooit uit een prullenbak een kraslot opgedoken dat goed was voor 2,50, waarvoor ik een nieuw kraslot aanschafte en met dat kraslot won ik 5 euro. Daar kocht ik twee krasloten voor. Dat ik daar verder niets mee won doet niets af aan de portee: kop op, neem een borrel en maak plannen. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenJaja, zo begint de Heldenreis. Gun jezelf even tijd om 'in het woud' te zijn. Daarna dient zich heus weer iets aan.
BeantwoordenVerwijderenDe lijst met samen op te pakken projecten groeit gestaag, wat mij betreft.
BeantwoordenVerwijderenReserveer 1 december. Dan ben ik in A. en gaan we liederlijk drinken en Grieks eten en plannen smeden. Het basismateriaal ligt hoog opgetast. Nu nog 'van ons afschrijven'.
Abbiot!!!
Heb je het dan niet gehoord! Dat ze iedere dag zoveel brood weg moeten gooien omdat wij dat niet opgegeten hebben. Gewoon 's avonds bij sluitingstijd bij de achterdeur van een AH-winkel gaan staan, dan krijg je het keurig verpakt gratis en voor niets mee. Daarnaast je oefenen in proletarisch winkelen en mocht je gepakt worden en moeten gaan zitten, gewoon niet gaan. Juist gehoord dat ze je veroordeling verscheuren en er verder niets mee doen. Meisje je ziet er zijn mogelijkheden genoeg om je fluitend door de toekomst heen te slaan.
BeantwoordenVerwijderenAl jullie opbeurende en ware woorden en de aangedragen mogelijkheden geven me moed om de prullenbakken verder te laten voor wat ze zijn. M'n hersens gaan vast weer kronkelen. Wordt vervolgd!
BeantwoordenVerwijderenHee lieve J. Straks heb je in ieder geval wel tijd om 'J. Kessels: The Novel' helemaal van voor naar achter en weer terug door te nemen zodat we volgend jaar volledig beslagen ten ijs komen...... wellicht worden de door ons opgedrongen foto sessies dan ook wat enthousiaster ontvangen!
BeantwoordenVerwijderenLiefs M.
Er is meer in het leven dan louterende processen. Ik heb makkelijk praten want ik heb tot nu toe een bestaan zonder materiele zorgen. Wel af en toe mijn eigen soort louterend procesje. Ze drijven over, net als het weer. En wat ben jij anders dan de opklaring in het leven van de rest, ons, tobbers.
BeantwoordenVerwijderenWat zou ik zonder jullie moeten beginnen? Dank je wel, er begint voorzichtig weer iets te borrelen......
BeantwoordenVerwijderenBorrelen? Waar??? Hoe laat??? :-)
BeantwoordenVerwijderen