Nederlandse sprookjes

Wat hebben we weer gelachen: Het Nederlands Verhaal der Politieke Sprookjesfiguren was namelijk al een tijd behoorlijk saai. Maar ineens was daar kabouter Bos die de Balk uit Goliath's oog wilde roppen. Het werd een gevecht op leven en dood in de Grote Sprookjeskamer. Maar het Boskaboutertje had zichzelf overschat: na een paar nachten bekvechten met de Grote Goliath, stortte hij samen met zijn tegenstander in een diep, heel diep ravijn. Daar lagen ze dan te kronkelen en naar elkaar te wijzen. Grote Goliath -die nog steeds een Balk in zijn oog had- kon niet geloven dat hij zomaar van z'n voetstuk was gevallen en het Boskaboutertje piepte: nu wordt ik de Grote Baas! Diep, heel diep in z'n hart was het Boskaboutertje echter heel bang om de Grote Baas te worden. Want dan zou hij Echte Beslissingen moeten nemen en Grote Verantwoordelijkheid moeten dragen. Op een avond toen hij de gekookte bietjes van zijn vrouw zat weg te schransen vertelde hij haar over zijn diepste angst. Zijn vrouw, die al jaren de bijnaam 'Pragmaatje' droeg, gaf hem goede raad. 'Waarom' zei ze, 'verschuil je je niet achter een nog Grotere Verantwoordelijkheid? Waarom doe je niet gewoon alsof je voor je vrouw en kinderen wilt zorgen? Dat klinkt de Nederlandse Sprookjeslezers vast heel mooi in de oren!'
Het kleine Boskaboutertje dacht hier een nachtje over na. Toen nam hij zijn beslissing. Zo kon hij toch nog Grote Baas worden dacht hij, al was het maar in het klein...
Zijn vrouw lacht nu heel hard in haar vuistje, want het Boskaboutertje hakt balkjes, haalt kindertjes van school en koopt groente in het Kabouterbos. Hij voelt zich een hele Piet. Maar Grote Baas is hij nog steeds niet, want zij beslist wat er gegeten wordt.