Literairiteiten

'Een geintje' dacht ik in 2008. In 2011 moet ik echter constateren dat het is uitgegroeid tot een bloedserieuze zaak, het zoeken naar twee identieke, literair verantwoorde jurken.

Op een mooie dag, het zal juli 2007 zijn geweest, kwam het bericht dat Manuscripta voor de eerste keer voor publiek toegankelijk zou zijn. Mijn zus en ik, wat boeken en literatuur betreft niet hevig onderlegd, raakten geïnteresseerd. Omdat mijn zuster eind juli nu eenmaal jarig is, kocht ik ter ere van haar en de boeken kaartjes. Samen togen wij begin september naar het Westergasfabrieksterrein te Amsterdam, waar ons leven voorgoed zou veranderen.

´Het is een ranzig boek´ antwoordde de man met de twee grijze pluimpjes kroeshaar.
´Ik heb het snel geschreven en er zit veel ranzige porno in.´ De interviewer knikte begripvol en stelde de volgende vraag. Het publiek luisterde rustig en aandachtig. Ik keek nietbegrijpend naar mijn zus, zij keek evenzeer nietbegrijpend naar mij. In welke vreemde film waren wij beland? Wij concludeerden dat dit nu literair moest zijn.

Onbegrijpelijke poëzie, vreemdsoortige interviews met soms wereldvreemde figuren, curieuze prijsvragen en wijn- en kookboekproeverijtjes wisselden elkaar in een hoog tempo af. De dag vloog voorbij. Aan het eind stonden wij totaal verbijsterd met tassen vol romans en voorproefjes van divers hoogstaand literair werk en veel vreemde ervaringen rijker bij de uitgang. Eén ding was ons zeer duidelijk: wij hadden van de wonderlijke literaire wereld geproefd. Wij wilden nooit meer zonder. Maar wij zouden ons best moeten doen om beter te kunnen integreren in de wereld der schrijvers...

Het jaar daarop had mijn zus een geniale inval. Konden wij niet dezelfde kleding dragen? Iets onopvallends met hier en daar wat kreukels ofzo? Bij een uiterst goedkope winkelketen schaften wij beiden voor tien Euro een bruin/gouden gilet met bijbehorende driekwart broek aan. Het werkte. Dat jaar kregen wij uitstekende aansluiting met vele auteurs.

In 2009 slaagden wij alweer wonderwel met het aanknopen van gesprekken, dit keer in jurken met beige ruit, à vijf euro per stuk. Oek de Jong raakte volledig uit balans vanwege de opwaaiende zomerjurken en het goede gesprek dat op natuurlijke wijze uit de kennismaking voortvloeide. En hij was niet de enige.

2010 werd het jaar van de gestreepte rokjes. In zeven euro vijftig (exclusief schoenen) gehuld beleefden wij wederom een heerlijk boekenfeest en dat jaar keerden we huiswaarts met een fantastische, op literatuur gestoelde fotoserie.

Inmiddels heb ik alle geheimen van succesvolle literaire kleding doorgrond. Die kennis wil ik graag met u delen. Voor als u op zoek bent naar aanknopingspunten voor gesprekken met auteurs en van vreemde fotoseries houdt.

De kleding:
dient onopvallend te zijn, anders creëert het te veel afstand;
dient liefst zeer goedkoop te zijn (onder een tientje is een must), een auteur heeft zelf ook weinig te besteden en geeft daarom noodgedwongen niets om dure kleding;
dient kuis te zijn, sexy schrikt auteurs enorm af. Hun fantasie is zo groot dat zij geen nadruk van feiten nodig hebben.
heeft een goed effect wanneer er een dubbeling is: een auteur is van nature een observator. Opvallen door dubbelingen is inmiddels een beproefde methode.

Over twee maanden vindt weer de Manuscripta plaats. Onze literaire jurkenjacht is begonnen.