Morgen

Vandaag nog niet, hij woont nog hier.

Ik ken zijn liefste kant, zijn nukken en kuren. Aan zijn houding zie ik vaak hoe hij zich voelt. Zijn ogen zijn groot en zijn blik is meestal zacht. Woorden zijn overbodig om te snappen wat er is. Onze geschiedenis is 19 jaar versmolten, maar misschien is het al veel langer dan dat. Zo voelt het in ieder geval.

Morgenochtend rijden we samen naar een andere stad. We zullen een kamer bekijken en dan zal hij verhuizen. Natuurlijk doet hij dat, en hij gaat het prima redden.

Langzaam kruipt deze avond voorbij. Morgen is nog ontzettend ver weg.
Ik neem een wijntje en pleng stilletjes een traan.