Twee keer per jaar gaan de frutsels van de piano. In de herfst een decoratief vaasje met hulst en bessen, een kaars, een strakgestreken wit kleedje. In de zomer een olijfhouten plankje met dito kommetje, een roze handgemaakt glazen vaasje met paarse tulp, en nog altijd het stijf gestreken witte kleedje. De klep gaat open, de spinnen gaan er uit, de pianostemmer komt.
Hij zet met een zwier zijn zwarte dokterstas op tafel. Koffie slaat hij af, een koekje ook. Hij komt net bij de visboer vandaan, zegt hij, daar verkopen ze kibbeling met een knapperige korst. Hij moet op zijn gezondheid letten, want over een half jaar gaat hij met pensioen.
Met z'n stemmershandschoen al aan pakt hij het glas sinaasappelsap. Drie weken geleden waren het de guaves, zegt hij. Dat was op Tenerife, met z'n hele familie was hij er op vakantie. Hij vertelt over de vloeiend 5 talen sprekende diskjockey, het animatieteam voor de kinderen en de eindeloos lange buffetten vol heerlijk eten, 'met vis en paella van hier tot aan jullie achterdeur. En guaves natuurlijk.'
Hij neemt een slok en staart dromerig voor zich uit. 'Maar het mooist was het feest. Ze wilden dat ik als travestiet ging.'
'En? Heb je een jurk aan getrokken?' vraagt Bert geïnteresseerd.
'Nee hoor, een rok, zonder hoge hakken. Ik heb ook een lied gezongen met een ijsklontje in mijn mond.'
Hij drinkt zijn glas leeg en gaat op de pianokruk zitten. Systematisch slaat hij toets voor toets langdurig aan, sleutelt wat.
Wanneer hij weg is, leg ik het witte kleedje terug. Ik zie de pianostemmer in een rok voor me, zingend met een ijsklontje in zijn mond. Het olijfhout, de paarse tulp in z'n vaasje gaan weer op de juiste plek. Vakantie in rok op Tenerife, waarom ook niet? Piano stemmen is best eentonig.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten