Reality

Een vriendin hielp me over de drempel. Zelf deed ze er ook aan en was wild enthousiast. Ze wilde me wel introduceren bij wat types hier en daar. En een beetje grenzen verleggen, virtueel spelevaren, dat kon helemaal geen kwaad. Bovendien, eenzaam achter je PC op een zolderkamer zitten verpieteren zou voorgoed tot de verleden tijd behoren.

Ze had me nieuwsgierig gemaakt en ik waagde ruim een jaar geleden de sprong in het diepe. En het was leuk, erg leuk zelfs. Zonder wil ik niet meer.

Het virtuele dorpsplein zit dagelijks vol kleurrijke types. Ze zijn interessant, grappig, gevat, lief, anders. De interacties zijn soms kunstwerkjes op zich. En wie zich niet gedraagt, wie niet leuk is, die gooi je zo van het plein af.

Vanmorgen heb ik een enorme zeurpiet verwijderd. Pijnloos, snel, zonder moeilijke gesprekken. Het was de eerste die ik er uit knikkerde. Gewoon, omdat ik het gezeur zat was. Een louterende ervaring. Wanneer kan zoiets in het echt?


Of was het eigenlijk al echt? Zit ik op facebook of zit facebook in mij?