Onzichtbare Zaken deel 2

Deel 2

Mijn naam is Bob koudewater, sinds oktober 2003 spookmanager te Den Haag.
Mij moet iets van het hart. De hele tent gaat hier binnenkort op de schop. Dat wil zeggen: er staat een re-organisatie op de 5-jaars agenda waarbij de afdeling 'Onzichtbare zaken' waar ik manager van ben, niet gespaard zal blijven. En juist die afdeling is sinds 2003 echt goed op de rit gezet. Het is de afdeling die mijn hart sneller doet kloppen, waar ik mijn ziel en zaligheid in heb gestopt.

Om wat voorbeelden te geven: Toen in juli 2003 het eindrapport 'Spoorloze Ambtenaren' van de in 1999 in het leven geroepen commissie Kloosterheuvel verscheen, was de omvang van de afdeling nog niet eens in kaart gebracht. De positionering binnen de organisatie was onduidelijk, het ontbrak nog aan visie, laat staan dat er beleid was. Dankzij mij verschijnt nu iedere februari een jaarplan inclusief aandachtspunten en budget voor het nieuwe jaar. Noem dat eens geen verbetering!

De meerwaarde van de afdeling Onzichtbare zaken is toch aangetoond. Zo noem ik bijvoorbeeld ons project “Doofpot' waarbij heel wat gevoelig liggende factuurtjes van de buren bij Binnenland op onze kostenplaats weggeschreven zijn. Ik herinner mij 7 miljoen foutief gedrukte postzegels (stond er een guldenteken in plaats van een Euro), een mislukt aanbestedinkje windmolenpark 'De Biesbosch' en een akkefietje met leasewagens waar ik verder niet op in wil gaan. En dan heb ik het nog niet over vreemde declaraties 'Buitenland'.

Wat ik maar zeggen wil, dit is een warm pleidooi 'Onzichtbare Zaken' zoveel mogelijk intact te houden. Sterker nog, in mijn notitie 'Meer Transparantie door meer Onzichtbaar' waarin ik durf te beweren dat ook provincies en gemeenten sterker kunnen positioneren door de spookambtenaren en hun competenties en kostenposten beter te benutten, maak ik zelfs duidelijk dat een land zonder onzichtbare zaken onwenselijke situaties creëert. En is dat wat wij willen? Ik geloof van niet.

Bob Koudewater, manager OZ