Moos

Wij hebben een huisfilosoof die graag op onconventionele plaatsen mediteert. Erg mededeelzaam is hij niet, maar zo nu en dan betrekt hij ons in zijn denkprocessen.

Processen zijn het, want DE waarheid bestaat in zijn ogen niet. Alles is schijn en bovendien veranderlijk. En daarover verschillen hij en ik van mening.

"Waar zijn de dahlia's gebleven?" Vraag ik op zondagochtend als de tuindeuren opengaan. Ik zie behalve een paar geknakte stelen geen enkele roze bloem. Gisteren stonden ze er prachtig bij, dat weet ik zeker, maar de bloempot zwijgt.

Met koffie plof ik iets later op een stoel naast de geknakte stelen. Ik staar Moos in zijn bloempot aan en wacht op antwoord. Het beeld van de dieproze kleur van de late herfstbloemen die ik in het voorjaar zo zorgvuldig had geplant suddert na in mijn hersenpan.

Moos gaapt en rekt zicht uit. 'Vorig jaar, kun je je die zonnebloemen herinneren?' Vraagt hij.
'Jazeker, prachtig geel waren ze. Ook die heb je afgeknaagd!'
"Maar je weet nog hoe ze eruit zagen?" Hij kijkt me veelbetekenend aan en zwijgt. Dan verdwijnt hij met een sprong tussen de struiken.

Ik sta op en veeg zijn keutels bij elkaar. Alles is schijn en veranderlijk, jaja. Volgend jaar poot ik jeneverbessen.