Uit je dak

Het was een feestdag in de Herberg en daarom fietste ik op zaterdagochtend bij een temperatuur van -13 graden flink door. Deels uit nieuwsgierigheid, deels uit oprechte belangstelling. Het kon niet missen: rond de grote, oude villa waren tenten opgezet, vuurtjes brandden her en der en de zendauto van RTV Gelderland stond pontificaal op de oprit geparkeerd. Ik zette mijn fiets zorgvuldig op slot en betrad het terrein.

Daar stonden ze bij de vuurtjes. Ze paften zware Sjek en dronken hete chocolademelk. In de tent verderop kon iedereen kerststukjes maken en koek en zopie nemen, zoveel men beliefde. En men beliefde veel, heel veel. Natuurlijk waren er ook wat locale gerenommeerden, want een beetje charitatief zijn doet het goed in deze tijd van het jaar. Daar kun je mee thuiskomen. Dat laatste gold natuurlijk niet voor de daklozen voor wie het allemaal was bedoeld.

Binnen in de Herberg was het druk en gezellig. Ik kreeg meteen van een vrijwilligster hete koffie en ook de zitplaatsen waren gratis vertelde ze. Een zigeunerorkestje speelde de sterren van de hemel. De vijf mannen waren de week ervoor door een Nederlandse opdrachtgever uit Tsjechië gehaald, dan konden ze mooi op zijn 45 jarig huwelijksfeest spelen. Maar aan onderdak was verder niet gedacht dus sliepen ze nu op straat.

In de voorkamer werden haren geknipt en voeten verzorgd. In de uitbouw schilderde een Chinese dame de namen van de naamlozen in onbegrijpelijke tekens op een roze stukje papier. 'Mijn naam kon ze niet in het Chinees' vertelde Henriëtte, 'maar Johanna van mijn opa wél'. Ze drukte het stukje papier tegen haar borst. Harry met zijn grote baard was inmiddels aan zijn 6e appelbol begonnen.

Onderhand liep de presentatrice die dit alles in gang gezet had met haar microfoon tussen de gasten door. Zo nu en dan ging er live een sfeerverslagje de lucht in en de sfeer zat er goed in. 'Waar heb jij vannacht geslapen?' vroeg ze aan een ongeschoren man. 'Geslapen? Ik heb de hele nacht gelopen. Het was veel te koud om te slapen.'

Het zigeunerorkest vertrok om op straat nog wat geld te verdienen, hoe kwamen ze anders ooit terug naar Tsjechië? Nu speelde een pianist de favoriete liedjes van iedereen zonder dak. 'Eenzame kerst' van André Hazes en 'Twee motten' van Doris deden het erg goed. En toen vroeg een mevrouw om 'Bernadine', 'want zo heet ik....' voegde ze er bedeesd aan toe. Het werd helemaal haar moment. Tijdens 'Felize navidad' voor Rafael de Spanjaard, waagde een grote man een dansje met een vrijwilligster. De rest hield het bij zwaaien met de armen en heel hard meezingen.

Het feest eindigde met een maaltijd, bereid door de grote topkok uit de wijde omtrek. Ondanks de vele appelbollen, taart en koek ging alles schoon op. Toen ik even later zwaar onder de indruk naar m'n fiets liep, hoorde ik twee heren bij een vuurtje de gang van zaken evalueren. 'Het was varrekenshaas.' zei de een. 'Nee, het was kalf' zei de ander. M'n fiets sprong van slot. 'Het was goed. Volgende week ben ik er weer' antwoordde nummer één.

En zo trapte ik met mijn neus op deze feiten gedrukt door de kou huiswaarts.


Wiepke Nauta van RTV Gelderland heeft in het kader van 'Gelderland helpt' gezorgd dat alle Apeldoornse daklozen in 2010 iedere week in De Herberg een warme maaltijd krijgen. De kok, slager, groenteboer en anderen werken hieraan belangeloos mee. http://www.omroepgelderland.nl/web/Gelderland-Helpt/Gelderland-Helpt-artikel/441971/De-Herberg-Apeldoorn.htm