Autobiografisch knutselen

Ooit, een flink aantal jaren geleden, begon ik met het schrijven van een boek. Gewoon, omdat ik dacht dat het moest kunnen en omdat ik in de avonduren geen moer te doen had. Zo was dat nu eenmaal in die periode. Met behulp van goedkope blikjes bier en een oude PC zonder internetverbinding schreef ik me de avonden door.

Het werd een boek over een dame die te hard werkte, die vele toestanden te verwerken kreeg en die haar eigen koers koos op het einde van het verhaal. Ook schreef ik er aan het begin van het verhaal een geliefde, ene 'Bert' in. Slechts een paar weken nadat ik hem had geïntroduceerd, wandelde er een echte Bert mijn leven binnen, en hij is er nog steeds. De naam in het boek heb ik later maar aangepast. En dat is niet het enige dat uitkwam nadat ik het geschreven had.

Inmiddels werk ik aan een nieuw boek. Er komt een geheel nieuwe hoofdpersoon in voor, de setting is totaal anders. Maar gisteren had ik een ontzettende AH-erlebnis. Ik werd gebeld en plots werd mij een toekomst aangeboden in de vorm van een baan die eng vergelijkbaar is met de situatie waarin mijn hoofdpersoon zich bevindt. Eng, omdat het boek nog niet af is, en ik niet weet hoe het afloopt. Eng, omdat het allemaal wel erg toevallig is.

Of ik niet een beetje de weg aan het kwijtraken ben, vraagt u zich misschien af. Waar de realiteitszin is gebleven, of het niet wat overdreven is...
Tja, wie zal het zeggen? Ik denk er nog even over na, over die toekomst. En over wat ik voortaan schrijf. Voor je het weet is het autobiografisch.