Brandstof

Over 10 uur bevind ik mij ergens tussen vele wachtenden op een vliegveld. Dat wachten duurt vervolgens een flinke tijd, want pas een uur of 5 later verheft de glanzend starre vogel zich in het luchtruim.

Vannacht heb ik dus 5 exclusieve uren om dingen te doen die niet normaal zijn. Shoppen bijvoorbeeld, om half 3. Mensen kijken die zich doodvervelen, om half 4 lijkbleek voor de spiegel in de toiletruimte staan en voor de lol m'n kop onder de koude kraan douwen. Een veels te dure koffie drinken. Om 4 uur in de ochtend uitvogelen hoe m'n nieuwe telefoon werkt. Een buitenlandse krant kopen, slenteren, hangen op harde stoelen en weer een veels te dure koffie drinken. Waakzaam m'n laptop in de gaten houden en buiten langzaam het licht zien verschijnen terwijl het mijne langzaam dooft. Dus nogmaals een exorbitant dure koffie drinken.

Ik heb er enorm veel zin in, in een nachtje doorhalen. Morgen zit ik ergens op een eiland met stapels boeken en een laptop. Al die moeite om het voor elkaar te krijgen plaatst het allemaal in het juiste perspectief. Kunst is afzien, grenzen verkennen, jezelf tot het uiterste laten gaan. Kerosine, het is belangrijk om er te komen. Maar zonder koffie wordt het uiteindelijk niets.