Planking

Hip is het niet meer, bijna alles en iedereen heeft al geplankt, en als zoekterm levert het binnen 0,15 seconden meer dan 550.000 hits. Kortom: planking is als hype eigenlijk totaal passé.

Toch heeft niet iedereen geplankt, en dat is jammer. Op de juiste manier toegepast, veroorzaakt planking namelijk een biochemisch neuropsychische kettingreactie die vanuit de kleine hersenen langzaam via de amygdala naar de voorhoofdskwab stijgt. In gewone taal: door plat met de neus op de grond te liggen, als het ware terug te gaan naar het stadium van de aardworm, worden nederigheidsstofjes in de hersenen aangemaakt. En nederigheidsstofjes, die kunnen sommigen best gebruiken.

Ik stel mij wat willekeurige mensen al plankend voor. Een Berlusconi bijvoorbeeld. In frisse Italian design zwembroek plat op de buik op de rode aarde van Toscane, stof bijtend voor de goede zaak. Met daarna het besef dat zijn haarimplantaten en silicone nog altijd geen wangedrag en machtsmisbruik camoufleren.
Of een Geert Wilders plankend voor een moskee, ik vind het een mooi beeld.

Natuurlijk heb ik zelf ook geplankt. Heel nuttig en verhelderend vond ik het. Nu doe ik het niet meer, want de rage is afgelopen. Alleen mijn rechtervoet vertoont af en toe nog een sterke plank-neiging. In de auto op de snelweg. Heel vervelend.